Spotkanie z młodzieżą

Wśród szkolnej młodzieży

            Tak się złożyło, że po wielu latach ponownie zjawiłem się w szkole. Nie muszę w tym miejscu tłumaczyć że nie jako uczeń, lecz w tym celu aby opowiedzieć dzieciom o tym co wiem z historii. Pragnę w tym miejscu wyjaśnić, że zobowiązałem się do tego przed klubem lotników "Loteczka", do którego zwróciła się szkoła nr 26 we Wrocławiu. Przedstawiciele szkoły poprosili zarząd klubu, a ja zobowiązałem się wówczas, że opowiem o napisanej przez siebie książce pt. Notatnik Syberyjskiego Zesłańca. Takie samo zobowiązanie złożyłem, że opowiem o lotnictwie na podstawie napisanej przez siebie drugiej książki pt. „100 lat przygody Mielca z lotnictwem”.

            Oba tematy wydawały mi się zbyt trudne, jak dla dzieci szkoły podstawowej i dlatego musiałem swoje wystąpienia tak przygotować, aby zainteresować dzieci do wysłuchania.

            Pierwszy temat wygłosiłem 3 marca i o tym pragnę napisać. W swej książce pt. „Notatnik Syberyjskiego Zesłańca” opisałem losy swego stryja, który po amnestii dotarł z Syberii do Armii Andersa. Na kilku kartkach notesu zapisał swe przeżycia, a po jego śmierci przysłano ów notes wraz z innymi pamiątkami. Na podstawie notesu, przysłanych pamiątek, zdjęć, własnych dociekań i wspomnień w publikacjach, odtworzyłem jego losy opisując w książce. O tym właśnie opowiedzieć miałem dzieciom.

            Zdawałem sobie sprawę, że dzieci nawet z najstarszych klas nie mają pojęcia o wojnie i co się wówczas działo. Musiałem je jakoś zainteresować, aby zachęcić do słuchania. Opowiedziałem im o Ziemi Mieleckiej, gdzie jako dziecko spędziłem okupację niemiecką w małej mieścinie Przecław. O swej ciężkiej pracy, ucieczce z transportu do Niemiec, ciągłym kryciu się przed łapankami, o uwięzieniu przez Gestapo Ojca, a w końcowym efekcie jego zabicia. Następnie w ogromnym skrócie opowiedziałem losy stryja. Zdziwiłem się że dzieci z zainteresowaniem słuchały. Pomyślałem sobie, że wiele łatwiej dotarłbym do dzieci w Przecławiu czy w Mielcu, gdzie znają miejsca, a może losy o których wspominałem. Najbardziej jednak zainteresowały się i rozbawiły, gdy powiedziałem im w jaki sposób moja Kasia zdobywała niemiecki czołg. Jest to śmieszna historia chociaż prawdziwa, jednak zbyt długa, aby ją tutaj przytaczać.

          Podpierałem zdjęciami to o czym mówiłem, a wyświetlane było na wyświetlaczu z laptopa operowanego przez nauczycielkę Iwonę Kowalik. Pani Iwona zamieściła film pod linkiem na You tube. Możemy go obejrzeć klikając na link.

https://youtu.be/asI6nghTRbY

   Robiła także zdjęcia, podobnie jak moja żona Lidia. Zdjęcia poniżej prezentuję. Dzieci podczas pożegnania dziękowały mi i odniosłem wrażenie, że pewne kwestie dotarły do nich. Nauczyciele i będący ze mną z Loteczki Jan Mikołajczyk mówili, że dzieci były zachwycone. Przyjąłem pochwały jako rodzaj komplementu pod moim adresem. Jednak fakt, że cały czas była na sali cisza świadczyło o ich zainteresowaniu.

            W następnym spotkaniu z dziećmi opowiem o lotnictwie. A mianowicie o tym jak młody 14-letni chłopiec swoją lotniczą pasją doprowadził do tego, że po latach jego małe miasto stało się potężnym zakładem przemysłowym budowy samolotów.

 Pragnę też na koniec poinformować, że książka o której mówiłem pt. „Notatnik Syberyjskiego Zesłańca” jest dostępna w księgarni Dębickich  w Mielcu, a także osobiście u mnie. Dostępna w podobny sposób jest też druga moja książka pt. „100 lat przygody Mielca z lotnictwem”.

            Pozostaję do następnego spotkania z moją opowieścią.

Teofil Lenartowicz

Wrocław, 10 marzec 2017